เร้าใจเล็ก ๆ กับ Lynn Canyon

คือว่า ตอนแรกตั้งใจจะไปดู Capilano Suspension Bridge หรือสะพานแขวนคาพิลาโน ว่ากันว่า เป็นสถานที่ท่องเที่ยวยอดฮิตอีกแห่งนึงของแวนคูเวอร์ที่มีชื่อเสียงในเรื่องของความสูง...สู้ง...สูง ที่ทำให้ใครหลายคนขาสั่นมานักต่อนัก โดยเฉพาะเวลาที่สะพานมันสั่นระริก ๆ ตอนที่เราก้าวเท้าเดิน แต่ทว่า มีคนมายั้งไว้ซะก่อนเนื่องจากว่า ถ้าหากไปที่ Capilano จะต้องเสียค่าข้ามสะพานคนละ 26 CAD หรือประมาณ 780 บาท (คิดคร่าว ๆ ที่ 30 บาท: 1 CAD) แต่ถ้าอยากได้อะไรที่ใกล้เคียงกับ Capilano Suspension Bridge และไม่ต้องเสียตังค์แล้วละก้อ ...ขอแนะนำ Lynn Canyon Suspension Bridge

ข้อแตกต่างของสองสะพานนี้ก็คือสะพานแขวน Capilano สูง 70 เมตร ยาวกว่าและกว้างกว่า ส่วนสะพานแขวน Lynn Canyon สูง 50 เมตร แล้วก็สั้นกว่าและแคบกว่า

เนื่องจากเป็นคนชอบของฟรี เดาได้ใช่มั้ยคะ ว่าสุดท้าย ดิฉันเลือกอะไร 555

สะพานแขวน Lynn Canyon นี้อยู่ที่ North Vancouver ดังนั้น ถ้าเดินทางจาก downtown ของแวนคูเวอร์ เราจะต้องนั่งเรือเฟอร์รี่ที่คนแถวนี้เค้าเรียกว่า SeaBus เพื่อข้ามฝั่งไปค่ะ

หน้าตาของเจ้า SeaBus (ภาพนี้ไม่ได้ถ่ายเอง ไปจิ๊กมาจาก www.buzzer.translink.ca  ค่า)

ว่าแล้วตั้งต้นที่ Waterfront station สถานียิ่งใหญ่ที่เป็นจุดเชื่อมต่อของรถไฟฟ้า รถไฟ เฮลิคอร์ปเตอร์ และ SeaBus

อาคารทรงโบราณหลังใหญ่สีแดงแก่ ๆ คือ Waterfront station (ทางเชื่อมกระจกที่เป็นโครงสีแดงคือ ทางลง SeaBus)

สภาพภายในเหมือนเข้า gate เวลาขึ้นเครื่องบินเลย

จะเห็นว่าสาว ๆ เค้าหอบ Snowboard ไปลง SeaBus กัน ทั้งนี้ก็เพราะว่าภูเขาสูง ๆ ที่คนนิยมไปเล่นสกีหรือสโนว์บอร์ดนั้น อยู่ที่ North Vancouver ทั้งหมด

ที่เห็นเป็นภูเขาอยู่ฝั่งตรงข้ามนั้นก็คือ North Vancouver

ภาพ Downtown Vancouver เมื่อมองจากหน้าต่างของ SeaBus

ภายใน SeaBus

เห็นคนเอเชียเยอะมาก ๆ อย่าแปลกใจ เพราะแวนคูเวอร์เป็นหนึ่งในเมืองยอดฮิตที่มี Immigrant มาอยู่กันเยอะมากๆๆๆ จนบางคนเริ่มสงสัยว่า แล้ว Real Canadian อยู่ที่ไหน?

Lonsdale Quay คือชื่อของท่าเรือ SeaBus บนฝั่ง North Vancouver จากนั้นเดินตามป้ายไปขึ้นรถบัสสาย 228 ปร๊าดดดเดียวถึง Lynn Canyon

ถึงแล้ว!!! Lynn Canyon Park ใช้เวลาเดินทางจาก Londale Quay ประมาณ 30 นาที

มีรถโรงเรียนผ่านมาด้วย คงจะพานักเรียนมาทัศนศึกษากันแน่ ๆ เลย

เดินไปเรื่อย ๆ เริ่มเข้าบรรยากาศอุทยานแห่งชาติ

คุณพ่อกำลังปั้นตุ๊กตาหิมะเล็ก ๆ ให้คุณลูกอยู่

ทางนี้ตุ๊กตาหิมะเพียบเลย

Lynn Canyon Suspension Bridge เชิญทางนี้เลยคร๊าบบบบ

ค่อย ๆ เดินลงไปเรื่อย ๆ มีน้ำแข็งเกาะอยู่ตามบันได เสียวลื่นแฮะ

มาถึงแล้ว...เห็นบางคนกำลังยืนทำใจ



โอ๊ะ โย๊ะ โย๋ …สะพานสั่น



สะพานแคบ ถ้าสองคนเดินสวนกันคงต้องตะแคงข้าง

นี่คือระดับความสูง 50 เมตร เบื้องล่างเป็น Lynn Canyon ที่น้ำกำลังไหลเชี่ยวกราก
(อุตส่าห์ยื่นมือออกไป เป็นการย้ำว่า...แขนสั้น 555)



Lynn Canyon



หลังจากที่ข้ามสะพานมาได้ ก็เจอกิ่งอะไรสักอย่างแช่แข็งอยู่บนเก้าอี้ ดูน่ารักเหมือนใครมาจัดไว้

ใครเอาแป้งมาโรยไว้ในป่า?

เดินลัดเลาะมาเรื่อย ๆ ก็เจอลำธาร บรรยากาศแห้ง ๆ แต่มีหิมะตกค้างอยู่บนก้อนหิน แปลกตาดี

ดูจากรูป ไม่รู้จะร้อนหรือหนาวดี (ของจริงคืออุณหภูมิ -2 องศา)

ต้นอะไรไม่รู้ ดูน่ากลัว ถ้าผ่านมาตอนกลางคืนคงหลอน

กองหิมะบนกิ่งไม้แห้ง

เหมือนก้อนหินโรยด้วยไอซ์ซิ่ง

30-Foot Pool เป็นอีกเป้าหมายของเรา อยู่ใน Lynn Canyon Park เหมือนกัน

ในฤดูร้อน คนส่วนใหญ่ที่มาถึงจะอดไม่ได้ต้องแวะเล่นน้ำที่นี่ แต่ถึงกระนั้นก็ยังมีคำเตือนว่า น้ำที่นี่เย็นมากกกกก ถึงแม้จะเป็นฤดูร้อนก็ตาม

เป็นที่ยอดฮิตสำหรับปิกนิกกันด้วย

ดูไปดูมา ชักจะคิดถึงสระมรกตจังหวัดกระบี่

น้ำใสไหลเย็น (เชี๊ยบบบ!)

ถัดจากสระมรกต เอ๊ย! 30-Foot Pool ก็มีบันไดให้ปีนขึ้นเขาไปได้อีก

มีคนมือบอนแอบมาขีด ๆ เขียน ๆ ไว้เหมือนกัน

เดินไปเรื่อย ๆ เหมือนหิมะจะตก เอ๊ะ! หรือมันร่วงมาจากใบไม้ข้างบน

หิมะตกจริง ๆ คร๊าบบบ พี่น้องคร๊าบบบ ฮู้เย้!!!!

นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นหิมะตกกับตา ตื่นเต้นมาก ๆ หิมะเพิ่งจะตกในแวนคูเวอร์ได้ 2-3 วัน แต่มันตกตอนกลางคืน เช้ามาก็ขาวโพลนไปหมด ตอนแรกตื่นนอนขึ้นมาเห็นหิมะก็ว่าตื่นเต้นแล้ว พอตอนนี้ได้เห็นหิมะตกกับตา ก็เลยตื่นเต้นกันอีกรอบ 5555 อดไม่ได้ต้องขอลงไปเกลือกกลิ้งกะหิมะซะหน่อย คนไม่เคยก็เงี๊ยะ (แต่เราไม่เอาภาพเราออกสื่อหรอก ฮิฮิฮิ)

รีบเดินตามคุณพี่ท่านนี้ไปดีกว่า



โอ๊ะโอ...ระวังสุนัขดุ

ตอนเดินผ่าน มันเห่าใหญ่เลย ไม่เคยเห็นหญิงไทยหรือจ๊ะ หมาน้อย...

หิมะทำท่าจะแรงขึ้นเรื่อย ๆ ชาวคณะรีบเดินออกจากแนวป่าโดยเร็ว

ในที่สุดก็ถึงบ้านคนจนได้ (ที่เห็นเป็นเกลียว ๆ คือที่จอดรถจักรยาน)

เข้าไปหลบในร้านกาแฟดีกว่า

สั่งอะไรดีน๊า



นั่งกินกาแฟรอหิมะหยุดตก แก้วนี้คือ Caramellato หอม...นุ่ม กลมกล่อม รส Caramel

คุณพ่อคุณแม่พาหนู ๆ เข้ามาหลบข้างในเหมือนกัน



มุมของฝาก ในร้านกาแฟ



จัดซะน่ารักเชียว

ห้องน้ำคร๊าบบบ คลาสสิกมากกกก



เมื่อท่านนั่งบนโถส้วม ท่านจะได้เห็นมุมนี้



มีสมุดเซ็นชื่อ สำหรับผู้มาใช้บริการด้วย จริงจังนะเนี่ย



เมื่อหิมะซา ก็ได้เวลากลับ ขึ้นรถเมล์เบอร์เดิม 228 มุ่งหน้าสู่ Lonsdale Quay

ก่อนถึงท่าเรือเฟอร์รี่ แวะดูตลาดใกล้ ๆ สักเล็กน้อย ตลาดนี้มีชื่อว่า Lonsdale Quay Market

Lonsdale Quay Market ถ้ามองมาจากด้านชายฝั่ง (อากาศแจ่มใสเหมือนมาคนละวัน)

ภายใน

มีของฝาก

ของกิน

ของคาว

ของสด

ของใช้

งานศิลปะ (ให้ดูอุปกรณ์ก่อน)

แท้นแทนนนนน!...ผลงาน

นี่ด้วย...วู้ว อลังการ

อันนี้เป็นของอีกร้านนึง

บู้ทหนีน้ำก็มีขาย คิดเป็นเงินไทยก็ราว ๆ 900 บาท (ยังไม่รวมภาษี 12%) กรี๊ดสสสสสส

ถ้าซื้อมาลุยน้ำที่เมืองไทย คนจะเชื่อมั้ยเนี่ย 900 กว่าบาทเนี่ย (คูณภาษีเข้าไปอีก ก็ร่วมพันบาท) แต่ที่แวนคูเวอร์ในปี 2012 นี่ ดูจะฮอตฮิตทีเดียว สำหรับบู้ทพลาสติกแบบนี้

มีร้านตัดผมสำหรับเด็กด้วย (เพื่อนเกาหลีรีบบอกทันที “ร้านแบบนี้ที่บ้านชั้นก็มี”)

สนุกกันใหญ่เลยน๊า

จากมุมสูง มีโซนให้นั่งจิบกาแฟชิว ๆ ด้วย

ว่าแล้วก็เดินลัดเลาะไปตามชายฝั่ง

จนถึงท่าเรือ SeaBus จะมีเวลาบอกว่าอีกกี่นาทีจะเรือจะออก

ถ้าเป็นวันเสาร์อาทิตย์ เรือจะออกทุก ๆ ครึ่งชั่วโมง ใช้เวลาในการข้ามฟาก 12 นาที

SeaBus เทียบท่าแล้ว

บ๊าย บาย North Vancouver

วันหลังจะข้ามไปขึ้นภูเขาหิมะอีกนะ ^_^